Overblijvende ossentong Pentaglottis sempervirens

Overblijvende ossentong Pentaglottis sempervirens (Ruwbladigenfamilie - Boraginaceae)

Bijenplant, hommelplant, drachtplant, (vlinderplant).

	Een overblijvende (vaste) plant.
	Bloeiperiode: april-oktober.
	Bloem: blauw; bloeiwijze een schicht.
	Blad: rozetbladeren langwerpig tot eirond, spits toegelopen en lange gesteeld; de stengelbladeren in de onderste helft gesteeld in de bovenste zittend (ongesteeld).
	Vrucht: zie bij familie.
	Plant: zeer ruw behaard.
	Hoogte: 0,4-1,0 m.
	Opmerking: heeft een dikke penwortel die langer wordt dan 0,6 m; de plant is vanaf de voet meestal sterk vertakt met overhangende stengels.

Milieu: vochtige tot vochthoudende (matig)voedselrijke bodems; op stinzen en in randen van beplantingen in openbaar groen; zon-halfschaduw.

Herkomst en verspreiding in Nederland: Zuid- en West-Europa; in Nederland aanvankelijk als stinzenplant; nu ook in allerlei tuinen en vaak verwilderd; een inburgerde plant; komt zeer waarschijnlijk in alle steden en grotere plaatsen voor. Een invasieve soort

Toepassing: tuinen, tegel- en geveltuinen, boomspiegels, beplantingen

Beheer: in openbaar groen buiten het groeiseizoen maaien; in tuinen eventueel reguleren. Opmerking: sterk reproductief; in tuinen soms een lastig onkruid; indien ongewenst de tot ca. 60 cm lange penwortel zo diep mogelijk uitsteken. De bloemstelen zijn op te voedselrijke gronden relatief slap en vallen om bij volgroeide planten.

Wilde solitaire bijen:

	Tweekleurige zandbij	Andrena bicolor
	Vosje	Andrena fulva
	Rosse metselbij	Osmia bicornis
	Gewone sachembij	Anthophora plumipes
	Groefbijen	Lasioglossum

Dracht: nectar en stuifmeel. Indicatie voor dracht: code 5 (vooral in de omgeving van bijenvolken)

Bloeiwijze